Περιορισμός αγωγικού αιτήματος που συντίθεται από περισσότερα κονδύλια από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό
ΑΠ
Έτος: 2017
Νούμερο: 322
Ο περιορισμός του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής σε εν μέρει καταψηφιστικό και εν μέρει αναγνωριστικό, χωρίς να προσδιορίζεται από τον ενάγοντα, στην σχετική δήλωσή του στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, κατά την προφορική συζήτηση της αγωγής, καταχωριζομένη στα πρακτικά, ούτε στις προτάσεις του ενώπιον αυτού, σε ποιο ή ποια ειδικότερα κεφάλαια ή κονδύλια αφορά ο περιορισμός αυτός ή ότι τα κονδύλια αυτά περιορίζονται κατά ποσοστό ανάλογο του όλου αιτήματος, καθιστά την αγωγή αόριστη στο σύνολό της....
Νούμερο: 322
Ο περιορισμός του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής σε εν μέρει καταψηφιστικό και εν μέρει αναγνωριστικό, χωρίς να προσδιορίζεται από τον ενάγοντα, στην σχετική δήλωσή του στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, κατά την προφορική συζήτηση της αγωγής, καταχωριζομένη στα πρακτικά, ούτε στις προτάσεις του ενώπιον αυτού, σε ποιο ή ποια ειδικότερα κεφάλαια ή κονδύλια αφορά ο περιορισμός αυτός ή ότι τα κονδύλια αυτά περιορίζονται κατά ποσοστό ανάλογο του όλου αιτήματος, καθιστά την αγωγή αόριστη στο σύνολό της....
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Β2'Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ασπασία Καρέλλου, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Νικόλαο Πάσσο, Παναγιώτη Κατσιρούμπα, Δήμητρα Κοκοτίνη και Γεώργιο Μιχολιά, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο Κατάστημά του, στις 22 Νοεμβρίου 2016, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Π. Κ., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του ...., με δήλωση κατ'άρθρο 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., που κατέθεσε προτάσεις.
Των αναιρεσιβλήτων: 1)εταιρίας Χ1 S.A."που εδρεύει ή είναι εγκαταστημένη στον ..., όπως νόμιμα εκπροσωπείται, 2)εταιρίας Χ2 INC"που εδρεύει στις … και εκπροσωπείται νόμιμα, 3)εταιρίας Χ3 INC"που εδρεύει στις … και εκπροσωπείται νόμιμα, και 4)Μ. Φ., κατοίκου ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους ....,με δήλωση παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ, που κατέθεσε προτάσεις.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 24/12/2008 αγωγή του ήδη αναιρεσείοντος, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 3372/2009 του ίδιου Δικαστηρίου και 731/2012 του Εφετείου Πειραιώς. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 15/9/2014 αίτησή του. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Παναγιώτης Κατσιρούμπας ανέγνωσε την από 13/11/2015 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του αρθρ. 522 ΚΠολΔ, με την άσκηση της έφεσης η υπόθεση μεταβιβάζεται στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους. Από το μεταβιβαστικό αυτό αποτέλεσμα της εφέσεως το Εφετείο αποκτά την εξουσία να εξετάσει όλους τους ισχυρισμούς που υποβάλλονται, κατά τις διατάξεις των αρθρ. 525 μέχρι 527 του ίδιου κώδικα, τόσο από τη μια πλευρά όσο και από την άλλη και, παρόλο ότι ο εκκαλών, με την έφεση, παραπονιέται γιατί η αγωγή του απορρίφθηκε ως ουσιαστικά αβάσιμη, μπορεί να κρίνει, μετά και από αυτεπάγγελτη μάλιστα έρευνα, ότι η αγωγή είναι μη νόμιμη, απαράδεκτη ή αόριστη. Στην περίπτωση αυτή, μη επιτρεπόμενης, κατά τη διάταξη του άρθρου 534 του άνω κώδικα, της αντικαταστάσεως των αιτιολογιών της εκκαλούμενης απόφασης, διότι η αντικατάσταση αυτή οδηγεί σε διαφορετικό, κατά το αποτέλεσμα, διατακτικό, εξαφανίζεται η εκκαλούμενη απόφαση και απορρίπτεται η αγωγή ως μη νόμιμη, απαράδεκτη ή αόριστη και μάλιστα χωρίς ειδικό γι` αυτό παράπονο, κατά τη διάταξη του άρθρου 533 παρ. 1 του κώδικα αυτού, δεδομένου ότι η απόφαση αυτή είναι επωφελέστερη για τον εκκαλούντα από την εκκληθείσα. Στην περίπτωση αυτή δεν θεωρείται ότι το Εφετείο έλαβε υπόψη μη προταθέντα πράγματα, κατ'άρθρο 559 αριθ. 8 ΚΠολΔ (ΑΠ 356/2013, 457/1989).
Στην προκειμένη περίπτωση, με τον πρώτο, από το αρθρ. 559 αριθ. 8 ΚΠολΔ, λόγο αναιρέσεως, ο αναιρεσείων εκκαλών ενάγων προβάλλει την αιτίαση, ότι το Εφετείο χωρίς να υπάρχει λόγος εφέσεως έκρινε αυτεπάγγελτα αόριστη την αγωγή του κατά το κεφάλαιό της με το οποίο ζητούσε αποζημίωση από αδικοπραξία, που τέλεσαν σε βάρος του οι εναγόμενοι, με την μη καταβολή από μέρους τους των ασφαλιστικών εισφορών του προς το ΝΑΤ, για το διάστημα που τον απασχόλησαν ως ναυτικό, κατά το οποίο είχε απορριφθεί πρωτοδίκως ως κατ` ουσίαν αβάσιμη, και στη συνέχεια αφού εξαφάνισε την πρωτόδικη απόφαση την απέρριψε για τον λόγο αυτό κατά το εν λόγω κεφάλαιο. Από την παραδεκτώς γενόμενη επισκόπηση των διαδικαστικών εγγράφων (αρθρ. 561 παρ. 2 ΚΠολΔ) προκύπτει ότι με την υπ` αριθ. 3372/2009 πρωτόδικη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η ένδικη αγωγή, κατά το κεφάλαιό της με το οποίο εζητείτο από τον αναιρεσείοντα ενάγοντα αποζημίωση εξ αδικοπραξίας, απορρίφθηκε ως ουσιαστικά αβάσιμη, κατά παραδοχή σχετικής ενστάσεως των εναγομένων περί παραγραφής της σχετικής αξιώσεως. Κατά της αποφάσεως αυτής άσκησε έφεση ο αναιρεσείων παραπονούμενος για την κατ` ουσίαν απόρριψη της αγωγής του ως προς το κεφάλαιο αυτό της αποζημιώσεως εξ αδικοπραξίας. Το Εφετείο, έχοντας την εξουσία λόγω του, κατ` αρθρ. 522 ΚΠολΔ, μεταβιβαστικού αποτελέσματος της εφέσεως να ερευνήσει αυτεπάγγελτα το ορισμένο της αγωγής κατά το εξ αδικοπραξίας εκκληθέν κεφάλαιό της, διότι την πρωτόδικη απόφαση είχε εκκαλέσει η αναιρεσείουσα ενάγουσα παραπονούμενη για την κατ` ουσίαν απόρριψη αυτής, έκρινε ότι η αγωγή κατά το κεφάλαιό της αυτό ήταν αόριστη. Κατόπιν τούτου δέχθηκε την έφεση ως κατ` ουσίαν βάσιμη, διότι το πρωτόδικο δικαστήριο με το να απορρίψει την αγωγή ως κατ` ουσίαν αβάσιμη έσφαλε, εξαφάνισε την εκκαλουμένη απόφαση, γιατί οι συνέπειες από την απόρριψη της αγωγής για το λόγο αυτό ήταν διαφορετικές, ώστε να μην επιτρέπεται η αντικατάσταση των αιτιολογιών κατ` αρθρ. 534 ΚΠολΔ, και απέρριψε την αγωγή του εκκαλούντος κατά το περί αποζημιώσεως εξ αδικοπραξίας κεφάλαιό της ως αόριστη. Έτσι, που έκρινε το Εφετείο, δεν υπέπεσε, σύμφωνα και με όσα παρατέθηκαν ανωτέρω, στην πλημμέλεια του αρθρ. 559 αριθ. 8 ΚΠολΔ, διότι, εφόσον ο εκκαλών παραπονιόταν για την κατ` ουσίαν απόρριψη της αγωγής κατά το εκκληθέν περί αποζημιώσεως από αδικοπραξία κεφάλαιο, το δικαστήριο μπορούσε να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως και χωρίς την ύπαρξη λόγου εφέσεως το ορισμένο της αγωγής και να την απορρίψει κατά το εκκληθέν κεφάλαιό της ως αόριστη, δοθέντος περαιτέρω ότι η απόφαση του αυτή δεν ήταν επιβλαβέστερη για τον εκκαλούντα ενάγοντα από την εκκαλουμένη, ώστε κατά το αρθρ. 536 παρ. 1 του ίδιου κώδικα, να μην μπορεί να την εκδώσει το Εφετείο. Επομένως, ο πρώτος αυτός λόγος αναιρέσεως είναι αβάσιμος. Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθ. 223 και 295 παρ. 1 ΚΠολΔ προκύπτει ότι ο ενάγων μπορεί να περιορίσει το αίτημα της αγωγής, ο περιορισμός δε αυτός συνιστά μερική παραίτηση από το δικόγραφο της αγωγής κατά το αίτημα που περιορίσθηκε, το οποίο θεωρείται από την αρχή ότι δεν ασκήθηκε. Με την παραίτηση, όμως, δεν πρέπει να προκαλείται αοριστία ως προς το υπόλοιπο τμήμα της αγωγής που εμποδίζει την συγκεκριμενοποίηση της διαφοράς, η οποία έχει αχθεί σε δικαστική κρίση. Όταν το αγωγικό αίτημα συντίθεται από περισσότερα κονδύλια, ο περιορισμός του επιχειρείται παραδεκτά μόνον εφόσον διευκρινίζεται σε ποια κονδύλια αφορά ή όταν περιορίζεται κατά σαφή δήλωση του ενάγοντος κατά κλάσμα ή ποσοστό του όλου αιτήματος και επέρχεται έτσι αντίστοιχη μείωση όλων των κονδυλίων. Επομένως, επί περισσοτέρων αγωγικών κονδυλίων ο περιορισμός του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής σε εν μέρει καταψηφιστικό και εν μέρει αναγνωριστικό, χωρίς να προσδιορίζεται από τον ενάγοντα, στην σχετική δήλωσή του στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, κατά την προφορική συζήτηση της αγωγής, καταχωριζομένη στα πρακτικά, ούτε στις προτάσεις του ενώπιον αυτού, σε ποιο ή ποια ειδικότερα κεφάλαια ή κονδύλια αφορά ο περιορισμός αυτός ή ότι τα κονδύλια αυτά περιορίζονται κατά ποσοστό ανάλογο του όλου αιτήματος, καθιστά την αγωγή αόριστη στο σύνολό της, διότι, εφόσον δεν διευκρινίζεται, ποίων συγκεκριμένων αξιώσεων ζητείται η αναγνώριση και ποίων η καταψήφιση, δεν είναι δυνατόν να διαγνωσθεί, σε περίπτωση που θα κριθούν μη νόμιμες ή ουσιαστικά αβάσιμες, κάποιες από τις αξιώσεις αυτές, αν πρόκειται για αξιώσεις, των οποίων ζητείται η αναγνώριση ή η καταψήφιση και ιδίως ν` αποφασισθεί, ποιες από τις γενόμενες δεκτές υπόλοιπες αξιώσεις πρέπει ν` αναγνωρισθούν και ποιες να επιδικασθούν στον ενάγοντα (ολΑΠ 30/2007, ΑΠ 1817/2014, 25/2013).
Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 68 και 556 παρ. 1 και 577 παρ. 3 ΚΠολΔ συνάγεται ότι για το παραδεκτό του λόγου αναιρέσεως πρέπει ο αναιρεσείων να έχει έννομο συμφέρον, να ανατρέψει την προσβαλλόμενη απόφαση για σφάλμα που αναφέρεται στο λόγο αυτό. Έτσι, αν το διατακτικό της αποφάσεως στηρίζεται αυτοτελώς σε δύο ή περισσότερες επάλληλες αιτιολογίες που στηρίζουν το διατακτικό και η μία από αυτές δεν προσβάλλεται με λόγο αναιρέσεως ή προσβάλλεται ανεπιτυχώς, ο σχετικός λόγος αναιρέσεως είναι αλυσιτελής (ολ ΑΠ 13/1995, 42/2015, 25/1994, ΑΠ 528/2014, 799/2013, 962/2013, 960/2013, 1051/2010). Εξ άλλου, κατά το άρθρο 559 αριθ. 14 του ΚΠολΔ, ιδρύεται λόγος αναίρεσης, αν το δικαστήριο παρά το νόμο, κήρυξε ή δεν κήρυξε ακυρότητα, έκπτωση από δικαίωμα ή απαράδεκτο. Με το λόγο αυτό αναίρεσης ελέγχεται και η ποσοτική ή ποιοτική αοριστία της αγωγής (oλΑΠ 1573/1981, ΑΠ 265/2015, 766/2014, 119/2014).
Στην προκειμένη περίπτωση από την σύμφωνα με το άρθρο 561 παρ. 2 ΚΠολΔ επισκόπηση των διαδικαστικών εγγράφων της δίκης αυτής προκύπτουν τα εξής: 1) Στην από 24.12.2008 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 13310/24.12.2008 αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ο ενάγων και ήδη αναιρεσείων εξέθεσε, ότι δυνάμει συμβάσεων ναυτολογήσεως, που καταρτίσθηκαν μετά της πρώτης των εναγομένων, νόμιμος εκπρόσωπος της οποίας είναι ο τέταρτος εναγόμενος, ενεργούσης ως αντιπροσώπου των δευτέρας και τρίτης εξ αυτών, έχει αυτός (ο ενάγων) απασχοληθεί ως αρχιθαλαμηπόλος από 15ης Αυγούστου 2004 μέχρι 13ης Φεβρουαρίου 2005 του υπό σημαία … συμβεβλημένου μετά του Ν.Α.Τ. τουριστικού πλοίου "...", πλοιοκτησίας της δευτέρας των εναγομένων, από δε 15ης Απριλίου 2005 μέχρι 24ης Νοεμβρίου 2005 και από 29ης Απριλίου 2006 μέχρι 1ης Δεκεμβρίου 2006 του επίσης υπό σημαία … συμβεβλημένου μετά του Ν.Α.Τ. τουριστικού πλοίου "...", πλοιοκτησίας της τρίτης των εναγομένων, ότι οι εναγόμενοι, παρ'ότι υπόχρεοι κατά τις διατάξεις του Π.Δ. 913/1978 να τον ασφαλίσουν και να καταβάλουν προς το Ν.Α.Τ. τις οικείες ασφαλιστικές εισφορές, παρέλειψαν τούτο, με συνέπεια να υποχρεούται πλέον αυτός, προκειμένου να επιτύχει την ασφαλιστική αναγνώριση του ως άνω χρόνου θαλασσίας υπηρεσίας, να καταβάλει εξ ιδίων τις εν λόγω ασφαλιστικές εισφορές προς το Ν.Α.Τ. ποσού 3495,57, 7093,07 και 5999,62 ευρώ αντιστοίχως για κάθε επιμέρους χρονικό διάστημα: α) από 15ης Αυγούστου 2004 μέχρι 31ης Δεκεμβρίου 2004, β) από 1ης Ιανουαρίου 2005 μέχρι 13ης Φεβρουαρίου 2005 και από 15ης Απριλίου 2005 μέχρι 24ης Νοεμβρίου 2005 και γ) από 29ης Απριλίου 2006 μέχρι 1ης Δεκεμβρίου 2006 και να ζημιωθεί κατά τα αντίστοιχα ποσά και ότι εξ αιτίας της αδικοπραξίας των εναγομένων υπέστη ηθική βλάβη. Με βάση τα περιστατικά αυτά ζήτησε να καταδικασθούν οι εναγόμενοι να του καταβάλουν, εις ολόκληρον ο καθένας τους ως αποζημίωση συνολικώς το ποσό των 16.588,26 ευρώ και ως χρηματική ικανοποίηση, προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης το ποσόν των 5000 ευρώ, κυρίως λόγω της αδικοπραξίας, επικουρικώς δε λόγω του αδικαιολογήτου πλουτισμού, με το νόμιμο τόκο, αφ'ότου έκαστο επί μέρους κονδύλιο κατέστη απαιτητό, άλλως από της επιδόσεως της αγωγής μέχρι εξοφλήσεως. 2) Κατά την συζήτηση της αγωγής αυτής στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου ο ενάγων με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του, που καταχωρίσθηκε στα πρακτικά συνεδρίασής του, περιόρισε το καταψηφιστικό αίτημα της αγωγής στο ποσό των 12.000 ευρώ του Α'κονδυλίου της, μετέτρεψε δε σε αναγνωριστικό το αίτημα της αγωγής για το υπόλοιπο των 9.588,26 ευρώ, ενώ στις νόμιμα κατατεθείσες κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο προτάσεις, ανέφερε ότι "λόγω αδυναμίας καταβολής του δικαστικού ενσήμου διατηρώ ως καταψηφιστικό το αίτημα της αγωγής μου για ποσό 12.000 ευρώ του πρώτου κονδυλίου της και μετατρέπω σε αναγνωριστικό το υπόλοιπο ποσό των 9.588,26 ευρώ", χωρίς να προσδιορίσει σε ποιο ή ποια ειδικότερα κονδύλια της αγωγής αφορά ο περιορισμός αυτός από το αρχικό καταψηφιστικό αίτημα που μετατράπηκε σε αναγνωριστικό, ούτε ότι περιορίζονται ανάλογα τα αγωγικά κονδύλια κατά ποσοστό του όλου αιτήματος. 3) Η αγωγή αυτή απορρίφθηκε κατ'ουσίαν, ύστερα από αποδοχή σχετικής ενστάσεως παραγραφής που υπέβαλαν οι εναγόμενοι, κατά το κονδύλιο της αποζημιώσεως, ενώ έγινε εν μέρει δεκτή για ποσό 1000 ευρώ, κατά το κονδύλιο της χρηματικής ικανοποιήσεως με την 3372/2009 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κατά της οποίας ο ενάγων άσκησε έφεση. 4) Το Εφετείο Πειραιώς με την προσβαλλομένη 731/2012 απόφασή του έκρινε, ότι λόγω του ως άνω περιορισμού η αγωγή κατέστη αόριστη διότι: "α) περιορίζονται συλλήβδην τα κονδύλια αυτής κατά τρόπον μη επιτρέποντα την συγκεκριμενοποίηση της διαφοράς και δη δεν προσδιορίζονται τα επί μέρους κονδύλια, ως προς τα οποία χωρεί ο περιορισμός, και κατά ποίον μέτρο έκαστο κονδύλιο περιορίζεται, β) επιτείνεται η εν λόγω αοριστία εκ του ότι εκάστη των δευτέρας και τρίτης των εφεσιβλήτων βάσει των εκτιθεμένων περιστατικών ευθύνεται μόνον ως προς το αντίστοιχο του χρόνου ναυτολογήσεως του εκκαλούντος επί του πλοίου πλοιοκτησίας της ιδίας κονδύλιο, περαιτέρω δε, το κονδύλιο ποσού 7093,07 ευρώ περιλαμβάνει συλλήβδην τις ασφαλιστικές εισφορές των διαστημάτων από 1ης Ιανουαρίου 2005 μέχρι 13ης Φεβρουαρίου 2005 και από 15ης Απριλίου 2005 μέχρι 24ης Νοεμβρίου 2005, ως προς το πρώτο των οποίων ευθύνεται η δευτέρα των εφεσιβλήτων, ως προς δε το δεύτερο η τρίτη εξ αυτών, γ) δεν διαλαμβάνονται περιστατικά θεμελιώνοντα την ευθύνη εκατέρας των δευτέρας και τρίτων των εφεσίβλητων και μάλιστα εις ολόκληρον ως προς το διάστημα ναυτολογήσεως του εκκαλούντος επί του πλοίου πλοιοκτησίας της ετέρας και δ) δεν διαλαμβάνεται η συνδρομή της αναγκαίας της δυνατότητος ασφαλιστικής εξαγοράς του χρόνου θαλασσίας υπηρεσίας του εκκαλούντος προϋπόθεση της ναυτολογήσεως αυτού μέσω του Γραφείου Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας ή της Προξενικής Αρχής"και αφού εξαφάνισε την πρωτοβάθμια απόφαση, κατά παραδοχή του μοναδικού λόγου εφέσεως, ως προς το κεφάλαιο της αποζημιώσεως, ερευνώντας στη συνέχεια την αγωγή κατά το κεφάλαιο αυτό την απέρριψε για το λόγο αυτό. Με το να απορρίψει το Εφετείο, με την προσβαλλομένη απόφασή του την αγωγή ως αόριστη κατά το κεφάλαιο της αποζημιώσεως διότι με τον περιορισμό του αιτήματος κατά τον ανωτέρω τρόπο "περιορίζονται συλλήβδην τα κονδύλια αυτής κατά τρόπον μη επιτρέποντα την συγκεκριμενοποίηση της διαφοράς και δη δεν προσδιορίζονται τα επί μέρους κονδύλια, ως προς τα οποία χωρεί ο περιορισμός, και κατά ποίον μέτρο έκαστο κονδύλιο περιορίζεται και διότι δεν διαλαμβάνονται περιστατικά θεμελιώνοντα την ευθύνη εκατέρας των δευτέρας και τρίτων των εφεσίβλητων και μάλιστα εις ολόκληρον ως προς το διάστημα ναυτολογήσεως του εκκαλούντος επί του πλοίου πλοιοκτησίας της ετέρας", δεν κήρυξε παρά το νόμο απαράδεκτο και συνεπώς ο αληθώς από τον αριθμό 14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ και όχι από τον αριθμό 1 που αναφέρεται στο αναιρετήριο, δεύτερος λόγος αναιρέσεως κατά το μέρος του που αναφέρεται στις ανωτέρω αιτιολογίες της προσβαλλομένης, που στηρίζουν αυτοτελώς το διατακτικό της, είναι αβάσιμος. Ο ίδιος λόγος αναιρέσεως κατά το μέρος του που αναφέρεται στις επάλληλες και πλεοναστικές αιτιολογίες της προσβαλλομένης αποφάσεως ότι η αγωγή είναι αόριστη και διότι "β) επιτείνεται η εν λόγω αοριστία εκ του ότι εκάστη των δευτέρας και τρίτης των εφεσιβλήτων βάσει των εκτιθεμένων περιστατικών ευθύνεται μόνον ως προς το αντίστοιχο του χρόνου ναυτολογήσεως του εκκαλούντος επί του πλοίου πλοιοκτησίας της ιδίας κονδύλιο, περαιτέρω δε, το κονδύλιο ποσού 7093,07 ευρώ περιλαμβάνει συλλήβδην τις ασφαλιστικές εισφορές των διαστημάτων από 1ης Ιανουαρίου 2005 μέχρι 13ης Φεβρουαρίου 2005 και από 15ης Απριλίου 2005 μέχρι 24ης Νοεμβρίου 2005, ως προς το πρώτο των οποίων ευθύνεται η δευτέρα των εφεσιβλήτων, ως προς δε το δεύτερο η τρίτη εξ αυτών ...και δ) δεν διαλαμβάνεται η συνδρομή της αναγκαίας της δυνατότητος ασφαλιστικής εξαγοράς του χρόνου θαλασσίας υπηρεσίας του εκκαλούντος προϋπόθεση της ναυτολογήσεως αυτού μέσω του Γραφείου Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας ή της Προξενικής Αρχής"και προσάπτει στο Εφετείο την από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ πλημμέλεια, είναι αλυσιτελής αφού οι ανωτέρω αναφερόμενες κύριες αιτιολογίες της αποφάσεως, ως προς τις οποίες κρίνεται αβάσιμος ο λόγος, κατά το από τον αριθμό 14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ μέρος του στηρίζουν επαρκώς το διατακτικό. Κατ'ακολουθίαν των ανωτέρω, αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος αναιρέσεως, πρέπει να απορριφθεί η κρινομένη αίτηση και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων, ως ηττηθείς, στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσιβλήτων, κατά το νόμιμο και βάσιμο αίτημα των τελευταίων (ΚΠολΔ 176, 183 και 191 παρ.2).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 15.9.2014, με αριθ. εκθέσεως καταθέσεως 99/22.9.2014, αίτηση του Π. Κ. του Α. κατά των: α) εταιρείας με την επωνυμία Χ1 S.A."που εδρεύει ή είναι εγκατεστημένη στον …, β) εταιρίας με την επωνυμία Χ2 ΙΝC", που εδρεύει στις …, γ) εταιρίας με την επωνυμία Χ3 ΙΝC", που εδρεύει στις …, δ) Μ. Φ., κατοίκου ..., περί αναιρέσεως της υπ` αριθ. 731/2012 απόφασης του Εφετείου Πειραιώς. Και
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον αναιρεσείοντα στην πληρωμή χιλίων οκτακοσίων (1.800) ευρώ, για τα δικαστικά έξοδα των αναιρεσιβλήτων.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 17 Ιανουαρίου 2017.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 21 Φεβρουαρίου 2017.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Α.Π. 322/2017
